چگونه شبکه بی سیم راه اندازی کنیم؟

شما می‏توانید برای به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت، فایل‏ها، چاپگرها و امثالهم از یک شبکه‏ی بی‏سیم استفاده کنید.
اگر بخواهیدتمام اعضای خانواده‏تان از یک اتصال اینترنت، و یا از تنها چاپگری که در منزل دارید، و یا از فایل‏هایی که روی کامپیوتر شخصی خود دارید، مشترکاً استفاده کنند، می‏توانید یک شبکه‏ی بی‏سیم احداث کنید. به این ترتیب می‏توانید حتا هنگامی که پای حوض منزل‏تان نشسته‏اید، به سیر و سیاحت در اینترنت مشغول شوید. به‏علاوه نصب‏ چنین شبکه‏ای از آن چه که فکر می‏کنید، خیلی ساده‏تر است.
برای عُلَم کردن هر شبکه‏ی بی‏سیم، چهار مرحله وجود دارد:
1- تجهیزات بی‏سیم خود را انتخاب کنید.
2- مسیریابِ بی‏سیم خود را متصل کنید.
3- مسیریاب بی‏سیم خود را پیکربندی کنید.
4- کامپیوترهای‏تان را به هم متصل کنید.

هر چند سرویس پک2ی ویندوز ایکس‏پی برای احداث این شبکه‏ی بی‏سیم ضرورت ندارد، اما باعثٍ سهولت کار می‏شود. در عین حال، سرویس پک2 ازشما در برابر هکرها، کرم‏ها، و سایر تهدیدات اینترنتی نیز محافظت می‏کند. پس چه بهتر که قبل از بالازدنِ آستین‏تان، سرویس‏ پک2 را نصب کنید.(در مورد نصب سرویس پک2ی ویندوز ایکس‏پی می‏توانید به شماره‏ی 91 مجله‏ی کامپیوتر مراجعه کنید. و یا سی‏دی ویندوز ایکس‏پی را که سرویس‏پک2 نیز با آن عجین شده است، تهیه کنید!)
تجهیزات بی‏سیم خود را انتخاب کنید
1- اولین قدم آن است که مطمئن شوید تجهیزات مورد لزوم را در اختیار دارید. در حینِ دیدزدن مغازه‏ها، ممکن است متوجه شوید که تجهیزات بی‏سیم از سه استاندارد مختلف تبعیت می‏کنند: یعنی استانداردهای 802.lla، 802.llb، و 802.llg. توصیه‏ی ما به شما این است که طرفِ استاندارد 802.llg را بگیرید، چرا که اولاً یک سرو گردن از دوتای دیگر بالاتر است و ثانیاً با هر دستگاه دیگری تقریباً سازگار است.
به این ترتیب، فهرست خریدتان باید شامل این سه قلم باشد:
l اتصال اینترنت پهن‏باند
l مسیریاب بی‏سیم
l یک کارت شبکه‏ی بی‏سیم (یا کامپیوتری که شبکه‏ی بی‏سیمِ سَرخود داشته باشد)
l مسیریاب بی‏سیم
وظیفه‏ی مسیریاب بی‏سیم آن است که سیگنال‏های وارده از اتصال اینترنت‏تان را به یک سیگنال پهن‏باندٍ بی‏سیم تبدیل کند، درست شبیه ایستگاه اصلی یک تلفن بی‏سیم .
حتماً باید حواس خود را جمع کنید که یک مسیریابِ بی‏سیم بخرید، نه یک نقطه‏گاه بی‏سیم.

کارت شبکه‏ی بی‏سیم
کارت‏های شبکه‏ی بی‏سیم، کامپیوتر شما را به مسیریابِ بی‏سیم‏تان متصل می‏کنند. اگر یکی از این کامپیوترهای کتابی جدید داشته باشید، به احتمال زیاد امکانات بی‏سیم از قبل روی آن سوار کرده‏اند. بنابراین دیگر لزومی ندارد که کارت شبکه‏ی بی‏سیم تهیه کنید. اما اگر لازم دارید که برای یک کامپیوتر رومیزی، یک کارت شبکه‏ی بی‏سیم خریداری کنید، یک کارت شبکه‏ی بی‏سیم مبتنی بر یو‏اس‏بی بخرید. اگر کامپیونر کتابی دارید، یک کارت شبکه‏ی مبتنی بر کارت‏های معمول کامپیوتری خریداری نمایید.
در هرحال، به ازای هر کامپیوتر موجود در شبکه‏تان، باید یک کارت شبکه نیز داشته باشید.
توجه! توجه! برای آن‏که جفت وجور کردنِ شبکه‏تان به سادگی انجام شود، کارت شبکه‏ای بخرید که سازنده‏اش همان سازنده‏ی مسیریابِ بی‏سیم‏تان باشد. برای مثال، اگر دیدید قیمت مسیریاب فلان شرکت، مناسب است، کارت شبکه را نیز از همان شرکت بخریدتا مطمئن باشید که زبان هم را می‏فهمند!
برای آن‏که خرید کردن‏تان از این هم راحت‏تر شود، می‏توانید یک کیتِ کامل- که شامل کلیه‏ی اقلام مورد نیاز برای نصب یک شبکه‏ی بی‏سیم خانگی هستند- بخرید.
اگر یک کامپیوتر رومیزی دارید، مطمئن شوید که یکی از درگاه‏های یو‏اس‏بی آن خالی است تا بتوانید کارت‏ شبکه‏ی بی‏سیم را در آن فرو کنید. اما اگر درگاه‏های آزاد یو‏اس‏بی در کامپیوترتان پیدا نمی‏شود، باید یک هاب بخرید تا درگاه‏های اضافی در اختیارتان بگذارد.

مسیریابِ بی‏سیم خود را متصل کنید.
اول از همه، مودم کابلی یا دیجیتالی خود را پیدا کرده و آن را بیرون بکشید تا خاموش شود. سپس، مسیریابِ بی‏سیم خودرا به مودم‏تان متصل نمایید. مودم شما باید مستقیماً به اینترنت وصل باشد. بعداً، وقتی همه را به هم وصل کردید، کامپیوترتان بدون سیم به مسیریاب‏تان متصل خواهد شد، و مسیریاب نیز به نوبه‏ی خود، سیگنال‏ها را از طریق مودم‏تان به اینترنت ارسال خواهد کرد.
و اکنون، مسیریاب‏تان را به مودم وصل کنید.
توجه! توجه! تصاویری که در زیر می‏بینید، ممکن است با درگاه‏های موجود روی مسیریاب شما فرق داشته باشند. بنابراین بهتر است مستنداتی را که همراه تجهیزات‏تان بوده است مطالعه کنید تا بیشتر در جریان جزییات قرار بگیرید.
l اگر در حال حاضر کامپیوترتان مستقیماً به مودم وصل است، کابل شبکه را از پشتٍ کامپیوتر بیرون آورده و آن را به درگاهی در پشت مسیریاب که برچسب Internet، WAN، و یا LAN خورده است، فروکنید.
l اگر در حال حاضر کامپیوتری ندارید که به اینترنت متصل باشد، یکی از دو سر کابل شبکه را (که جزو ضمایمِ مسیریاب‏تان بوده است)
به مودم خود وصل کرده، و سر دیگر ان را به درگاهی در پشت مسیریاب بی‏سیم‏تان که برچسبٍ Internet، WAN ، و یا LAN، خورده است، فروکنید.
l اگر در حال حاضر، کامپیوترتان را به یک مسیریاب وصل کرده‏اید، کابل شبکه‏ای را که در یکی از درگاه‏های واقع در پشت مسیریابِ فعلی‏تان فرورفته است، بیرون کشیده، و این سرِ کابل را به درگاهی در پشت مسیریاب بی‏سیم‏تان که برچسب Internet،WAN،LAN خورده است، فروکنید. سپس، هر کابل شبکه‏ی دیگری که می‏بینید، بیرون آورده و آن‏ها را به درگاه‏های موجود در پشت مسیریابِ بی‏سیم‏تان فرو نمایید. شما دیگر به مسیریاب فعلی‏تان احتیاج ندارید، زیرا مسیریاب بی‏سیم جدیدتان، جای آن را گرفته است. نگرانِ دل‏آزار شدنِ کهنه‏ها هم نباشید!
سپس، مودم کابلی یا دیجیتالی خود را وصل کرده و آن را روشن کنید. چند لحظه به آن فرصت بدهید تا به اینترنت متصل شود، و پس از آن، مسیریابِ بی‏سیم‏تان را وصل نموده وروشن کنید. بعد از یک دقیقه، چراغ Internet، WAN، LAN روی مسیریاب بی‏سیم‏تان باید روشن شود، به این معنی که با موفقیت به مودم‏تان وصل شده است.

مسیریاب بی‏سیم‏تان را پیکربندی کنید
با استفاده از کابل شبکه‏ای که جزو ضمایم مسیریابِ بی‏سیم‏تان بوده است، می‏بایست گاه‏به‏گاه کامپیوترتان را به یکی از درگاه‏های آزاد شبکه در پشتِ مسیریاب بی‏سیم‏تان متصل کنید (هر درگاهی که برچسب Internet،WAN ،و یا LAN نداشته باشد). اگر لازم است، کامپیوترتان را روشن کنید. در این حالت، کامپیوتر شما باید به‏طور خودکار به مسیریاب‏‏تان وصل شود.
سپس، مرورگر اینترنت‏تان را بازکرده و آدرس مربوط به پیکربندی مسیریاب را وارد کنید.
در این‏جا ممکن است از شما یک اسم رمز خواسته شود. آدرس و اسم رمزی که به کار خواهید برد، بسته به نوع مسیریاب شما فرق خواهد کرد، بنابراین باید به دستورالعمل‏های داده شده در دفتر‏چه‏ی مسیریاب‏تان رجوع کنید.
برای آن‏که بهتر متوجه منظورمان شوید، آدرس‏ها، شناسه‏ی کاربری و اسم رمز چند مسیریابِ موجود در بازار را دراین جدول می‏بینید:

اسم رمز
شناسه‏ی کاربری
آدرس
مسیریاب
admin
Admin
http://192.168.1.1
3Com
Admin
Admin
http://192.168.0.1
D-Link
admin
Admin
http://192.168.1.1

Linksys
password

admin
http://192.168.0.1

NetGear
به این ترتیب، مرورگر اینترنت، صفحه‏ی پیکربندی مسیریاب‏تان را به نمایش در خواهد آورد. بیشتر تنظیمات کارخانه‏ای به راحتی جواب می‏دهند، منتها سه چیز را خودتان باید تنظیم کنید:

1- اسم شبکه‏ی بی‏سیم‏تان، موسوم به SSTD. این اسم، معرّف شبکه‏ی شماست. شما می‏بایست یک اسم خاص منحصربه فرد که کسی از همسایگان‏تان به کارنبرده باشد، انتخاب کنید.
2- تعیین کردن یک گذرنامه برای محافظت از شبکه‏ی بی‏سیم‏تان. در مورد بیشتر مسیریاب‏ها، می‏بایست یک جمله‏ی قصار تعیین کنید تا مسیریاب‏تان برای تولید کلیدهای متعدد از آن استفاده کند. یادتان نرود که جمله‏ی قصارتان باید حتماً منحصر به فرد و دراز باشد. (احتیاجی نیست آن را از بَر کنید).
3- تعیین یک اسم رمز سرپرستی، تا کل شبکه‏ی بی‏سیم‏تان را زیر نظر بگیرید. درست مثل هر اسم رمزی، این اسم رمز نیز نباید کلمه‏ای باشد که هرکس بتواند در فرهنگ لغات پیدایش کند. یک اسم رمزِ مطمئن، ترکیبی از حروف، اعداد و علایم است. باید مطمئن شوید که می‏توانید این اسم رمز را به خاطر بیاورید، زیرا درصورتی که مجبور باشید یکی از تنظیمات مسیریاب‏تان را تغییر دهید، به آن احتیاج پیدا می‏کنید.
مراحل دقیقی که باید برای پیکر‏بندی این تنظیمات طی کنید، بسته به نوع مسیریاب‏تان فرق می‏کنند. بعد از تنظیم هر پیکر‏بندی، باید حتماً Save Settings، Apply،و OK را برای ضبط کردن تنظیمات‏تان کلیک کنید.

اکنون، می‏بایست کابل شبکه را از کامپیوترتان قطع کنید.

کامپیوتر های خود را وصل کنید
اگر کامپیوتر‏تان، شبکه‏ی بی‏سیمِ سَرخود ندارد، کارت شبکه‏تان را در درگاه یو‏اس‏بی فرو کنید، و آنتن را در بالای سر کامپیوترتان قرار دهید (درصورتی که کامپیوتر رومیزی داشته باشید)، و یا کارت شبکه را در یکی از چاک‏های خالی پی‏سی‏کارت فرو کنید (درصورتی که کامپیوتر کتابی داشته باشید). خودِ ویندوز ایکس‏پی، کارتِ جدید را تشخیص داده، و ممکن است از شما بخواهد که سی‏دی مربوط به کارت شبکه را در اختیارش بگذارید.
دستورالعمل‏های داده شده از طریق نمایشگر، شما را درطولِ مرحله‏ی پیکربندی راهنمایی خواهند کرد.
توجه! توجه! مراتبِ زیر درصورتی صدق می‏کنند که سرویس‏پک2ی ویندوز ایکس‏پی داشته باشید. اگر ویندوز ایکس‏پی شما هنوز سرویس پک2 را زیارت نکرده است، باید در اسرع وقت آن را تهیه نموده و نصب کنید.
اینک، ویندوز ایکس‏پی باید شکلکی را در سینی سیستم به نمایش بگذارد مبنی بر این که یک شبکه‏ی بی‏سیم پیدا کرده است.

این مراحل را دنبال کنید تا کامپیوترتان به شبکه‏ی بی‏سیم مذکور وصل شود.
1- در سینی سیستم- منطقه‏ی واقع در گوشه‏ی سمت راست پایین نمایشگر- روی شکلکٍ شبکه‏ی بی‏سیم کلیک راست بزنید، وسپس از منوی متعاقبِ آن، گزینه‏ی
View Available Wireless Networks را انتخاب کنید. درصورت برخورد با هر مشکلی، به دفتر‏چه‏ی راهنمای کارت شبکه‏ی خود رجوع کنید. از این‏که به فروشنده‏تان زنگ بزنید و از آن‏ها سؤال کنید، هیچ وقت تردید به خود راه ندهید.
2- به این ترتیب، پنجره‏ی «اتصال شبکه‏ی بی‏سیم» باید باز شود و شبکه‏ی بی‏سیم خود را با همان اسمی که قبلاً انتخاب کرده بودید- در بین شبکه‏های موجود ببینید. اما اگر به هر دلیلی موفق به دیدنِ شبکه‏ی خود نشدید، در صدر ستون سمت چپ، روی Refresh Network List کلیک کنید. اکنون روی شبکه‏تان کلیک کرده، و سپس در سینی سیستم (گوشه‏ی تحتانی راست)، روی Connect کلیک کنید.
3- در این وقت ویندوز ایکس‏پی از شما می‏خواهد که کلید زیر را وارد کنید. کلید رمزگذار همان کلیدی ست که پیش از این در هردو حوزه‏ی Network Key و Confirm Network Key وارد کرده بودید. پس از آن روی Connect کلیک کنید.
4- ویندوز ایکس‏پی مراحل پیشرفت کارش را در حین اتصال به شبکه‏ی شما نشان می‏دهد. بعد از متصل‏شدن‏تان، می‏توانید پنجره‏ی اتصال شبکه‏ی بی‏سیم را ببینید. کارتان در این لحظه به اتمام رسید! مبارک است!
توجه! توجه! اگر پنجره‏ی اتصال شبکه‏ی بی‏سیم هم‏چنان در حال زورزدن برای پیدا کردنِ آدرس شبکه باشد، ممکن است در واردکردنِ شاه‏کلیدٍ رمزگذاری اشتباه کرده باشید

درایو مجازی بسازید!!

هنگامی که صحبت از درایو مجازی می شود، ذهن بسیاری از کاربران به سمت نرم افزارهای خاصی می رود که قابلیت ساخت یک درایو مجازی را دارند. اما در حقیقت نیازی به تهیه و نصب این چنین نرم افزارهایی نیست. کمی صبر و حوصله و بی تردید دقت، می تواند یاورشما در ایجاد این چنین درایوی در محیط ویندوز باشد. شاید نتوان قابلیت های ویژه ایی که سری نرم افزارهای فوق در ساخت درایو مجازی بکار می برند را ایجاد کرد، اما ساخت یک درایو مجازی آن هم بدون نرم افزار، خالی از جذابیت نخواهد بود.

قبل از شروع عملیات لازم است ذکر کنم ایجاد چنین درایوهایی هیچ ربطی به پارتیشن بندی هارد دیسک ندارد و سلامت سیستم عامل شما را به خطر نخواهد انداخت. بنابراین نگران از دست رفتن اطلاعات خود نباشید. ضمنا اگر خوشتان نیامد راهی برای از بین بردن درایو مجازی وجود دارد. تا انتهای این مقاله با ما باشید.

برای ساخت درایو مجازی در این آموزش از فایل های خود ویندوز کمک می گیریم. اینبار به سراغ فایل اجرایی Subst.exe می رویم. این فایل در پوشه system32 که در پوشه windows قرار گرفته موجود است. این فایل به همراه سیستم عامل داس ارائه شده و اجرای آن در حالت اولیه کار هیچ عکس العملی نشان نخواهد داد. کلمه Subst برگرفته از کلمه Substitution به معنای جایگزینی و علی البدلی است و در حقیقت برای جانشین کرد یک دایرکتوری به یک درایو بکار می رود.

به این معنی که با اجرای این دستور می توانید محتویات یک فولدر خاص را به یک درایو تبدیل کنید و آن را در My Computer نشان دهید. گاهی اوقات گشتن به دنبال پوشه ایی در میان انبوه فایل ها و فولدرهای در یک درایو خاص وقت گیر است. این کار می تواند این امر را تسهیل بخشد.

مسلما عملیاتی مانند کپی و کات فایل ها یا حتی نصب برنامه ها در درایو هایی که به این روش ایجاد می شوند مقدور خواهد بود اما در مورد عملیات سیستمی مانند فرمت یا اسکن دیسک امکان پذیر نیست. حال چگونه از این Subst استفاده کنیم؟

به Run یا Command Prompt ویندوز وارد شوید ( توضیح: Run در خود منوی استارت ویندوز موجود است و همچنین برای ورود به Command Prompt در فیلد Run کلمه cmd را تایپ و اینتر کنید ) حال باید دستوری مطابق شکل زیر تایپ کنید (شکل کلی فرمان):

Subst NewDriveName: Folder Direction

فکر نکنم نیاز به توضیح چندانی باشه NewDriveName نام درایو جدیدی که قصد دارید ایجاد کنید. دقت کنید که این نام مشابه نام درایوهای موجود نباشه و Folder Direction مسیر پوشه ایی که قصد دارید اون رو به صورت درایو مجازی در بیارید. برای نمونه، مثال های زیر درایوهایی با نام K و L ایجاد خواهند کرد. درایو K جایگزینی برای محتویات پوشه C:\part و درایو L جایگزینی برای مسیر C:\ Program Files\Adobe .

Subst K: C:\part
Subst L: C:\ Program Files\Adobe

توجه! مدت دوام این درایو های مجازی بعد از ریستارت سیستم پایان می پذیرد و با یک بار ریستارت سیستم، دیگر این درایوها را نخواهید دید. برای جلوگیری از این امر چندین راه وجود دارد که بعلت کمی فرصت تنها یکی را شرح می دهیم.
در سیستم عامل های Dos و Win9x ساده ترین راه ویرایش فایل Autoexec.bat خواهد بود. این فایل را در درایو C بیابید و خطوط مربوط به Subst را در آن تایپ کنید تا در هر بار ریستارت سیستم به تبع آن Subst ایجاد شود. در سیستم عامل های xp و 2000 بهترین و راحترین کار این است که یک فایل اجرایی با پسوند .bat یا همان BatchFile ایجاد کنیم و خود فایل یا Shortcut آنرا در استارتاپ سیستم قرار دهیم. یا می توانیم مسیر را در رجیستری ایجاد کنیم.

حال چگونه فایل اجرایی یا همان BatchFile را ایجاد کنیم. مسیر زیر را برای باز کردن یک صفحه notepad طی کنید:

Start \All Programs\Accessories\notepad

از منوی فایل Save as را انتخاب و در مسیری دلخواه فایل را با پسوند bat ذخیره کنید. حال به سراغ فایلی که ایجاد کرده اید بروید. بر روی آن راست کلیک و Edit را برگزینید و دستورات مربوط به Subst را در آن تایپ و فایل را ذخیره کنید. حال نوبت به مسیردهی این فایل در رجیستری می رسد. به رجیستری وارد شوید( در فیلد Run کلمه Regedit را تایپ کنید). مسیر زیر را طی کنید:

HKEY_CURRENT_USER\SOFTWARE\
Microsoft\Windows\Current Version\Run

حال در بخش سمت راست محیط رجیستری راست کلیک کرده و پس از انتخاب گزینه New گزینه String Value را انتخاب سپس یک نام به ارزش ایجاد شده داده و با دابل کلیک بر روی آن در قسمت Value Date آدرس BatchFile را که در مرحله قبل ایجاد کرده اید، وارد کنید. بر روی ok کلیک و از رجیستری خارج شوید. اگر مراحل را درست طی کرده باشید این بار با ریستارت ویندوز درایوهای مجازی دوباره ایجاد خواهند شد.

حال اگر پشیمان شدید و قصد حذف درایو مجازی را داشتید طبق زیر عمل کنید:
پس از پاک کردن دستورات اضافه شده در فایل Autoexec.bat در سیستم عامل های Dos و Win9x و یا پاک کردن Shortcut یا خود فایل bat از استارتاپ سیستم و یا پاک کردن ارزش رشته در رجیستری برای سیتم عامل های xp و 2000 سیستم را یک بار دیگر ریستارت کنید. اگر هم بخواهید این کار را بدون ریستارت انجام دهید کافیست در Run یا Command Prompt دستور زیر را تایپ کنید:

Subst NewDriveName: /d

که NewDriveName نام درایوی که قصد پاک کردن آن را دارید می باشد.

copy to و move to را باز یابید!!!!

همان طور که میدانید برای انجام عمل Copy و یا Cut میبایست بر روی فایل مورد نظر راست کلیک کرده و Copy یا Cut را انتخاب کنید و در نهایت آن را در مکان مورد نظر Paste کنید. حرفه ای ها هم ممکن است برای بالا بردن سرعت عمل از کلیدهای میانبر Ctrl+C و Ctrl+X و Ctrl+V استفاده کنند. اما این راه هم زمان زیادی را صرف میکند. قصد داریم تا ترفندی را به شما معرفی کنیم که با استفاده از آن میتوانید دو قابلیت Copy to و Move to را به راست کلیک موس خود اضافه کنید. با استفاده از این دو قابلیت میتوانید انجام عمل Copy و یا Cut را در زمانی بسیار کم انجام دهید و سرعت عمل خود را بالا ببرید.


بدین منظور:
1- از منوی Start به Run رفته و در آن عبارت regedit را تایپ کنید تا ویرایشگر رجیستری باز شود.
2- وارد پوشه HKEY-classes-root / Directory / Shellex شوید.
3- حال بر روی پوشه ContextmenuHandlers راست کلیک کرده وسپس گزینه New و پس از آن گزینه Key را انتخواب کنید و اسم آنرا Copy to بگذارید.
4-در قسمت سمت راست بر روی (Default) دوبار کلیک کرده و در قسمت Value data عبارت:
{C2FBB630-2971-11d1-A18C-00C04FD75D13} را بنویسید.
5-پوشه دیگری مطابق دستورالعمل 4 بسازید ولی این بار نام آنرا Move to بگذارید و مانند قسمت قبل بر روی (Default) دوبار کلیک کرده و در قسمت Value data عبارت:
{C2FBB631-2971-11d1-A18C-00C04FD75D13} را بنویسید.

paint را دست کم نگیرید!!!!

همگی کاربران چه مبتدی و چه پیشرفته ، مطمئنأ نرم افزار Paint یا همان نقاشی ویندوز را میشناسند. همگی زمانی را به تفریح صرف این برنامه کوچک کرده ایم. اما با آمدن نرم افزارهای حرفه ای ویرایش عکس همچون Corel ، Photoshop و ... این برنامه دیگر کاملأ به یک نرم افزار ابتدایی تبدیل گشته است. اما پیشنهاد میکنیم این نرم افزار را اصلا دست کم نگیرید! چرا که توانایی بسیار جالبی در این برنامه وجود دارد که تاکنون از دید شما پنهان مانده است. با استفاده از ترفندهای مخفی که اکنون به شما معرفی خواهیم کرد میتوانید اعمالی را با Paint انجام دهید که جزء ویژگیهای نرم افزارهای حرفه ای ویرایش تصویر است. این ترفند را اکیدأ به شما پیشنهاد میکنیم.

ابتدا برای اجرا کردن برنامه Paint ، از منوی Start و سپس All Programs وارد Accessories شده و Paint را انتخاب کنید.

پس از باز شدن برنامه ، از منوی File ، گزینه Open را انتخاب کنید. سپس در پنجره جدید باز شده یک عکس را برای نمونه انتخاب کرده و روی دکمه Open کلیک نمایید.
حالا عکس مورد نظر شما در برنامه باز شده است.

مهر زدن قطعه ای از عکس
در Paint قابلیت مخفی وجود دارد که با استفاده از آن میتوانید قطعه ای از عکس را همانند مهر کردن تکرار کنید.
برای این کار در داخل نوار ابزار برنامه ، ابزار Select را انتخاب کنید (مستطیل نقطه چین). سپس بر روی قسمتی از عکس با استفاده از موس یک مستطیل ایجاد کنید. اکنون دست خود را روی دکمه Ctrl نگه دارید و مستطیلی را که ایجاد کردید جابجا کنید و رها کنید. همواره دستتان که روی دکمه Ctrl است این عمل را ادامه دهید تا قطعه عکس انتخاب شده همانند عمل مهر زدن تکرار گردد.

ساییدن قطعه ای از عکس
با استفاده از این قابلیت مخفی ، میتوانید قطعه ای از عکس را همانند عمل ساییدن روی کل عکس بکشانید.
برای این کار در داخل نوار ابزار برنامه ، ابزار Select را انتخاب کنید (مستطیل نقطه چین). سپس بر روی قسمتی از عکس با استفاده از موس یک مستطیل ایجاد کنید. اکنون دست خود را روی دکمه Shift نگه دارید و مستطیلی را که ایجاد کردید جابجا کنید. تا زمانی که دستتان روی دکمه Shift باشد این عمل تکرار خواهد شد.

کوچک و بزرگ کردن قطعه ای از عکس
قابلیت مخفی دیگری که در Paint وجود دارد کوچک و بزرگ کردن قطعه ای از عکس به شکلی است که دیگر اجزای عکس تغییری نکند.
برای این کار در داخل نوار ابزار برنامه ، ابزار Select را انتخاب کنید (مستطیل نقطه چین). سپس بر روی قسمتی از عکس با استفاده از موس یک مستطیل ایجاد کنید. اکنون دست خود را روی دکمه Ctrl نگه دارید و یکی از دکمه های + و - را بزنید. دکمه های Ctrlو+ عکس قطعه انتخابی را بزرگ و دکمه Ctrlو- قطعه انتخابی را کوچک میکند.
لازم به ذکر است که این ترفند را میتوانید روی تمامی ابزارهای ایجاد نقاشی نیز اجرا کنید. به فرض مثال در نوار ابزار ، ابزار Brush (قلم مو) را انتخاب نمایید. اکنون دست خود را روی دکمه های Ctrl و + نگاه دارید تا نقطه بزرگتر شود.